PREVIEW 🌥

Een grote witte wolk kwam al aanvliegen, en Lúcia en haar grootvader ploften erop neer. De wolk begon te zakken en bracht hen langzaam naar beneden. Toen ze bij de grond aankwamen, sprong Hugo ervan af, maar Lúcia bleef zitten. Het was veel te hoog!
De wolk voelde dat Lúcia bang was om te springen, en hij zakte nog iets lager en gaf haar een zetje, waardoor ze naast haar grootvader kwam te staan.
Nu pas zag ze dat de wolk een bolvormige hoed op zijn hoofd had. Hij pakte de rand tussen duim en wijsvinger vast, hield de hoed een paar centimeter omhoog en knikte met een glimlach op zijn gezicht naar Lúcia en Hugo.
‘Gracias, meneer Wolkers,’ zei abuelo Hugo tegen de wolk.

Uit: ‘Lúcia Flores en de vloek van de aaskevers’ (kinderboek 8+ @clavis_uitgeverij)
De illustratie is gemaakt door Stefan Yamá Cab.