‘Chantal van Gastel (je kent haar wel) tagde mij in een berichtje op Twitter, gericht aan meerdere auteurs, met als onderwerp ‘Schrijveloerus’. Na bijna alle boeken van Lisette Jonkman gelezen te hebben (sorry Lis, nummer 3 staat echt op mijn verlanglijstje!) begreep ik wel meteen dat zij deze vreemde benaming van de tag had bedacht. Ik bedoel, who else?!

Het duurde alleen even voordat ik ervoor kon zitten (je weet wel, iets met een heel drukbezet meisje en zo), maar dan heb je ook wat. Dus bij deze: de Schrijveloerus!

Waarom schrijf je wat je schrijft?

Ja, dat is een leuke. Ik heb zelf namelijk niet echt een idee waarom ik thrillers ben gaan schrijven. Ik heb niet de ambitie om zelf een seriemoordenaar te worden en zin niet op wraak (nu niet, tenminste). Ook heb ik al die afschuwelijke en gruwelijke dingen die ik heb geschreven niet zelf meegemaakt (wat me wel eens is gevraagd; echt) en hoop ik héél erg dat dit zo mag blijven. Maar thrillers… ja, ik hou ervan. Spanning, een beetje bloed, achtervolgingen, jaloezie, een paar dooien, en inderdaad: wraak. Het komt allemaal in mijn boeken voor. Het gaat vanzelf. De eerste verhalen die ik ooit schreef dateren van de basisschool. Het ene verhaal ging over een mobieltje in een graf (hoewel ik nu niet helemaal begrijp hoe ik in die tijd al over mobieltjes kon schrijven, want Clueless bestond nog niet eens) en het andere verhaal ging over een discobol die losliet en de hele disco in brand zette. Hmm… Toen ik begon aan mijn eerste boek Liefdesduivel werd het ook vanzelf een thriller. Wie weet, misschien ben ik wel gek, dus kijk maar uit…

In welke genres schrijf je?

Als je dat nog niet wist, weet je dat na het antwoord hiervoor natuurlijk wel. Hier kan ik dus heel kort over zijn, want er is maar één omschrijving voor. De term ‘feelgood thriller’ ken ik namelijk nog niet. You don’t feel so good after you’ve read my… O, shit, dat is antireclame natuurlijk. Moving on.

Zie je jezelf in de toekomst ooit een uitstapje maken naar een ander genre?

Ja, toevallig wel. Niet een totaal ander genre, maar meer een verlengde ervan, zeg maar. Ook niet in de toekomst maar nu al eigenlijk. Het nieuwste boek dat ik heb geschreven is een ya-thriller. Echt, ik verzin de term ‘ya’ niet zelf (zoals Lisette van alles verzint). Als je het nog niet kent, het is een afkorting van young adult (iets wat ik met 31 jaar nog steeds ben, in mijn ogen). Een thriller voor de jeugd dus, maar geen jeugdthriller, want die zijn weer voor een iets jonger publiek… Geloof ik? Nou ja, het is een thriller met meisjes van zeventien/achttien jaar in de hoofdrol. Woehoe! Het was voor mij een hele logische stap en het voelt heel natuurlijk om dit te schrijven. Ik zeg niet dat ik nooit meer een volwassenenthriller schrijf, of een vrouwenthriller, maar ik vind dit op dit moment wel heel leuk om te doen. En ik hoop dat jullie hem heel snel mogen lezen!

Wie inspireerde je om te gaan schrijven (of om te blijven schrijven)?

Vanaf het moment dat ik kon lezen zat ik al met mijn neus in de boeken. De geheime tuin, Het verrotte leven van Floortje Bloem, Het Achterhuis, alle boeken van Roald Dahl… Alles bij elkaar moet toch een inspiratiebron zijn geweest. Ik kon me er helemaal in verliezen en het is toch wel heel erg tof om zelf ook zo’n wereld te creëren voor anderen, in de hoop dat ze het met net zoveel plezier zullen lezen als waarmee ik het heb geschreven.

Wie is je favoriete door jou bedachte personage?

Dat is een moeilijke, er zijn inmiddels al aardig wat personages uit mijn hoofd gekomen! Dan kies ik in eerste instantie voor Carmen uit Liefdesduivel, omdat zij mijn eerste officiële eigenste personage is en zij deed alles wat ik wilde. Nou ja, bijna alles, ze had natuurlijk ook een eigen leven, zoals ieder personage dat uiteindelijk krijgt en dan gaan ze er gewoon met jouw verhaal vandoor. Mijn tweede favoriet is Marscha, of Marsha (wacht, ik moet gewoon even opzoeken hoe ik haar naam heb geschreven in het boek. Hoe erg is dat?!)… Ah, Marsha dus! Jullie kennen haar nog niet, maar zij is een van de drie hoofdpersonages uit mijn ya-thriller. Zij zou echt mijn BFF kunnen zijn.

In welk lettertype werk je het liefst?

Ik weet dus niet zoveel uit mijn hoofd. Ook dit moest ik opzoeken. Blijkbaar werk ik graag met Times New Roman. Iets wat ik zelf eigenlijk niet zo had verwacht, want alle andere auteurs kwamen met veel mooiere lettertypes aan…

In welk lettertype zou je nóóit werken?

Comic sans en Wingdings (maar dat laatste kan ook niet).

Welk boek had je zelf geschreven willen hebben?

De Harry Potter-reeks. Serieus, ik vind J.K. Rowling echt zo briljant dat ze een hele nieuwe wereld heeft verzonnen en dat ie-de-reen weet wie Harry is en wat voor sport Zwerkbal is. Of je het nu leuk vindt of niet, je kent Harry Potter gewoon. Hoe geweldig is dat?

Wat is de raarste opdracht die je ooit in een boek hebt geschreven?

Meestal schrijf ik wel iets standaards als: ‘Veel leesplezier’ of: ‘Leuk je eindelijk in het echt te ontmoeten’ (als ik diegene online al kende), maar ik kan me niet zo snel iets raars herinneren. Ik zou bijna willen dat nu iemand mij zou vragen een van mijn boeken te signeren. Ik ga alvast nadenken wat ik erin zou kunnen zetten…

Wie is de eerste die jouw verhalen leest?

Mijn zusje Cheyenne. Zij leest per hoofdstuk mee zodat ik zeker weet dat er al lijn in de eerste versie zit en dat ik op de goede weg ben. Daarna durf ik het pas naar de proeflezers te sturen. Niet naar een groepje tegelijk, maar naar de eerste proeflezer, die met het hele pakket aan de slag gaat, en dan weer naar een ander, daarna naar nog een ander, en als ik er nog een beetje onzeker over ben stuur ik het vervolgens naar de laatste proeflezer. In de tussentijd heeft de redacteur het manuscript nauwelijks gezien.

Heb je weleens meegedaan aan een schrijfwedstrijd en/of in de jury van zo’n wedstrijd gezeten? (Zo ja: hoe was dat?)

Ik heb meegedaan aan sommige wedstrijden op VrouwenThrillers.nl. Een paar keer met een Quiller (twee keer werd mijn kortverhaal gekozen, op de website geplaatst en later in de bundel opgenomen) en één keer werd een los kortverhaal opgenomen in een bundel.

Ook heb ik een paar keer in een jury mogen zitten. De eerste keer was voor een schrijfwedstrijd van Toekomstschrijvers, dat is al een tijdje geleden. Eind vorig jaar zat ik in de jury van MijnChicklit.nl en kortgeleden van de Nieuwe Schrijversprijs van Uitgeverij Free Musketeers. Alle drie de keren vond ik heel leuk om te doen. Grappig om te zien wat zoveel verschillende schrijvers binnen dezelfde lijnen doen. Vooral de wedstrijd van MijnChicklit.nl vond ik geweldig, want daar zat echt een ontmoeting bij met de ‘kandidaten’, die hun script een voor een moesten pitchen.

Hoeveel verhalen zwerven er op dit moment door je hoofd?

Mijn eerste ya-thriller is net afgerond en ik heb al een heel duidelijk idee voor de volgende. Losse verhaallijnen heb ik ook wel in mijn hoofd zitten, maar ik probeer me op één tegelijk te richten. Ik wil daar eerst een beginnetje aan maken, en dan komt de rest later wel.

Wat is jouw schrijfvalkuil?

Inspiratie is het zeker niet. Ik heb nog nooit (ik klop het even af) een writer’s block gehad. Als ik heel even vastzit in mijn verhaal concentreer ik me op iets anders of ga ik een stukje lopen of wat sporten en dan komt het vanzelf wel weer. Wel is mijn valkuil inplannen. Ik werk fulltime als redacteur en werk vaker wel zeven dagen in de week dan niet. Daarnaast schrijven is soms een beetje veel. Helemaal als je ook nog zoiets als een sociaal leven wilt hebben en je familie en vrienden niet wilt verwaarlozen. Maar de meesten in mijn omgeving weten wel dat ik als ik in de eerste fase zit van een nieuw boek even weinig beschikbaar ben. Die eerste versie moet gewoon op papier komen te staan. Iedere dag na mijn werk ga ik ervoor zitten en schrijf ik gemiddeld tweeduizend woorden. Hier dwing ik mezelf echt toe, anders komt het er niet van. En natuurlijk smijt ik niet de deur dicht als iemand toch spontaan langskomt, maar ik probeer wel duidelijk te maken dat ik niet heel lang de tijd heb.

Ben je weleens herkend in het openbaar als ‘de schrijver van…’?

Niet zomaar op straat, geloof ik. Hoewel, midden in de Bruna een paar keer, maar dat kwam vooral doordat het personeel een krantenknipsel van mij naast de voordeur had gehangen. Ik werd er eigenlijk een beetje verlegen van. Op speciale boekenbeurzen en bijeenkomsten heb ik het wel wat regelmatiger. Zoals bij Manuscripta of de Avond van het Spannende Boek. Ik ben dan altijd verbaasd dat mensen überhaupt mijn naam weten. En helemaal leuk is het natuurlijk als ze een van mijn boeken hebben meegenomen. En het later dan ook nog fotograferen en tweeten/facebooken/instagrammen. Dat zijn bijzondere momenten.

 

Lisette, bedankt voor je Schrijveloerus-tag en bedankt dat je zo gek bent als je bent! Chantal, bedankt dat je mij op de tag hebt gewezen. Er is inderdaad niks leuker dan schrijven over schrijven. Nou ja, bijna niks dan…

Voel je je geroepen om de tag over te nemen? Pak ‘m maar!